ارزیابی کیفیت آب حوضه آبریز سد شهریار جهت مصارف خانگی و آبیاری با استفاده از شاخص های شیمیایی و نقشه برداری gis در ناحیه میانه، جنوب شرقی استان آذربایجان شرقی

در این پژوهش، تعداد 13 نمونه از آب رودخانه های موجود در حوضه آبریز سد شهریار میانه جهت ارزیابی قابلیت آن برای هداف شرب و آبیاری مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، برای اولین بار جهت تعیین توزیع مکانی پارامترهای کیفی آب و شناسایی مکانهای با بهترین کیفیت برای شرب و استفاده کشاورزی در ناحیه مطالعاتی، بر اساس: (1) تجزیه و تحلیل یکپارچه از پارامترهای فیزیکوشیمیایی، (2) استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی و (3) محاسبه شاخص کیفیت آب اقدام شده است. نتایج فیزیکوشیمیایی با مقادیر استانداردهای توصیه شده توسط سازمان بهداشت جهانی (who)، موسسات استاندارد ایران (isi)، ترکیه (tse) و هند (isi) به منظور بررسی کیفیت فعلی آب منطقه برای شرب و بهداشت عمومی مقایسه شدند. سپس با استفاده از روش های منحنی ترازgis، نقشه های توزیع مکانی کیفیت آب برای اهداف شرب و آبیاری به ترتیب مطابق نظر شولر و ویلکاکس ایجاد شده است. جهت بدست آوردن پراکندگی مکانی پارامترهای کیفی آب، تکنیک درونیابی وزن دهی فاصله معکوس (idw)، مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل مکانی الگوهای کیفیت آب منطقه مورد مطالعه نشان می دهد که آب قسمت جنوبی ناحیه مطالعاتی به دلیل عبور از سازندهای تبخیری، جهت استفاده های گوناگون( شرب، صنعت و آبیاری) دارای محدویت زیاد است. اما بخش های مرکزی و بخصوص ناحیه شمالی حاوی آب با کیفیت قابل قبول و مناسب می باشند که می تواند با اندک رسیدگی مورد استفاده قرار گیرد.